Eco-sociale markteconomie – paradigmaverschuiving voor een duurzame beschaving
Als wij als mensheid op deze planeet willen overleven, moeten we nog in deze eeuw de overgang van de huidige door winst gedreven en op exploitatie van fossiele energie en beperkte hulpbronnen gebaseerde „roofbouw-samenleving“ naar een door zonne-energie gevoede „samenleving van duurzaamheid“ realiseren, die op den duur een evenwicht schept tussen de eisen van de mens en de mogelijkheden van de natuur.
Het belangrijkste gereedschap daarvoor biedt het economische en sociaal-politieke model van de eco-sociale markteconomie. Haar essentiële kenmerk is een duurzaam evenwicht tussen een doeltreffende economie, sociale solidariteit en ecologische duurzaamheid – en wel ingebed in de respectievelijke cultuur en levensstijl.
Een doeltreffende economie vereist de best mogelijke omstandigheden voor onderwijs, opleiding en voortgezet onderwijs, onderzoek en ontwikkeling. Ondernemerschap en innovatie moeten door een prestatievriendelijk belastingstelsel en de afschaffing van onnodige bureaucratische obstakels worden bevorderd.
Maatschappelijke solidariteit vereist intergenerationele en toekomstbestendige financiering van de pensioenen en de sociale en gezondheidszorg. Verder gaat het ook om de bevordering van het voorzorgsbeginsel, een gezonde levensstijl en een intelligent evenwicht tussen overheidsinstellingen, particuliere initiatieven en de ondersteuning van gezinnen bij taken in het onderwijs en de zorg.
Ecologische duurzaamheid is uiteindelijk de kern van de eco-sociale markteconomie..
Er zijn vijf „stelschroeven“ in het model van de eco-sociale markteconomie die van cruciaal belang zijn voor de handhaving van de ecologische duurzaamheid en daarmee voor de bescherming van het leefgebied voor alle volgende generaties.
1. Ecologische kostenwaarheid! De prijzen moeten de waarde van de natuur weerspiegelen.
2. Het principe van de vervuiler betaalt strikt najagen – wereldwijd! Wie het milieu belast en bronnen uitput, moet daarvoor betalen. Dit creëert mogelijkheden voor een toekomstbestendige economie.
3. Belastingen, heffingen en subsidies moeten het ecologisch correcte belonen
en mogen niet – zoals nu het geval is – het fossiele tijdperk kunstmatig verlengen.
4. Duidelijke productverklaring en nauwkeurige informatie! De consument moet weten,
wat hij koopt.
5. Bewustwording en informatie – beginnend op de kleuter- en lagere school
tot aan wereldwijde campagnes.
Eco-sociale markteconomie op alle niveaus!
Eco-sociale markteconomie is niet alleen een beroep doen op de politiek, maar betreft ook de eigen verantwoordelijkheid van elk individu! Daaraan worden verschillende overgangsniveaus ontleend.
1. Persoonlijke levensstijl:
Gedrag als consument, wonen, energie, mobiliteit!
Maatstaf daarvoor is de ecologische voetafdruk.
2. Eco-sociale markteconomie in bedrijven:
Europese ondernemerscultuur; handdrukkwaliteit, motivatie voor eigen verantwoordelijkheid en innovatie; positieve werksfeer; energie- en middelen ontziende productie; kringloopprincipe.
Het concurrentievermogen van Europa is niet gebaseerd op lage energie- en CO2-kosten, maar op innovatie en onderzoeksintensieve producten, in milieuvriendelijke technologieën en in de „Green-Economy“.
3. Eco-sociale markteconomie in de gemeente:
Een belangrijk actiegebied!
Ruimtelijke ordening, landgebruik, korte afstanden, milieuvriendelijke mobiliteit,
versterking van de regionale economische kringlopen.
4. Eco-sociale markteconomie in de provincie, het land en de EU:
Dat zijn de klassieke niveaus voor het vormgeven van het juiste beleidskader voor een duurzame economie.
5. Wereldwijde eco-sociale markteconomie:
Hervorming van de VN, de Wereldhandelsorganisatie, het IMF en de Wereldbank door het implementeren van effectieve, sociale en democratische normen.
Duidelijke regels voor de financiële markten; wereldwijde belasting op financiële transacties, het voorkomen van belastingontduiking en destructieve speculatie;
balans tussen arm en rijk.
Vormend beleid of zakelijke dicatatuur?
De politiek moet in een geglobaliseerde economie haar vormende kracht opnieuw verwerven!
Dat kan alleen gezamenlijk!
Het is dodelijk als staten en regeringen tegen elkaar worden uitgespeeld.
De cruciale vraag is: “Wie bepaalt de spelregels?”
Josef Riegler, Austria, 2014